Wędrownictwo jest osobnym pionem, przeznaczonym dla osób w wieku 16-21 lat. Każdy w tym wieku powinien działać w swojej grupie wędrowniczej. Pion ten cechuje się inną metodyką, a jak sama nazwa wskazuje wędrownik powinien być osobą aktywną i gotową do działania.

Dewiza wędrownicza:
Wyjdź w świat, zobacz, pomyśl – pomóż, czyli działaj.

Krótko o historii

Na początku wieku XX w latach 30. zauważono, że młodzież w wieku 15-16 lat występuje z harcerstwa, gdyż stawało się ono w tym wieku nie atrakcyjne. Problem zauważono na X Konferencji Instruktorek w Buczu w sierpniu 1931 roku. Postanowiono przeprowadzić zbiórki z ludźmi w wieku licealnym „na wyczucie”. Zebrane doświadczenia wykorzystano na następnym zjeździe instruktorek w 1934 roku. Wtedy to ustanowiono stopień wędrownik/wędrowniczka. Później uchwalono odznakę wędrowniczą, była to trójlistna metalowa koniczyna, która na bocznych listkach miała litery OH, noszono ją na krajce. Symbol wędrowników w owym czasie było ognisko wędrownicze podobne do znanego nam dzisiaj z naramiennika wędrowniczego. Zaczęto tworzyć wędrownicze obozy, drużyny. Cała sytuacja z tym pionem zaczęła nabierać barw. Podczas wojny wędrownicy podobnie jak inni harcerze walczyli z okupantem, działali w podziemiach. Po wojnie wędrownictwo odrodziło się wraz z harcestwem na naszych ziemiach.

Symbolika

Powyżej widzimy Wędrowniczą Watrę. Posiada ona rozbudowaną symbolikę.

Ognisko jest symbolem ciepła, bliskości, więzi, domu, rodziny, wiedzy, energii.

Watra na zielonym tle lewego naramiennika to symbol świadomej życiowej wędrówki po zagadnieniach i tematach z zakresu wszelakich dziedzin ludzkiej aktywności. Wędrówki po własnej miejscowości, regionie, Polsce, Europie i świecie. Trzy płomienie oznaczają dążenie ku doskonałości, a brązowe polana sposób działania wędrowników/ elementy wędrowniczej pracy. Zielone tło naramiennika przypomina, że to wszystko odbywa się na tle harcerskiego życia.

Płomienie – symbol dążenia ku doskonałości (od najmniejszego do największego płomyka)

• siła ciała – dbałość o zdrowie i tężyznę fizyczną
• siła rozumu – dążenie do wiedzy i rozwijanie swojego intelektu
• siła ducha – kształtowanie charakteru, dążenia do prawdy i Boga

Polana ogniska – ułożone w gwiazdę tradycyjnym skautowym sposobem na długotrwałe palenie oznaczają zasady-elementy wędrowniczej pracy

• służba
• szukanie swojego miejsca w społeczeństwie
• praca nad sobą

Kodeks wędrowniczy

1. Wędrownik jest zawsze gotów pełnić służbę w dobrej sprawie, nie opuści nikogo w potrzebie, chętniej daje niż bierze.
2. Wędrownik jest odważny i sprawiedliwy, mówi prawdę, wiernie dotrzymuje danego słowa, sumiennie spełnia swoje obowiązki.
3. Wędrownik daje dobry przykład innym.
4. Wędrownik kocha swoich najbliższych, z miłością buduje swój rodzinny dom, uczciwą pracą zarabia na jego utrzymanie.
5. Wędrownik w każdym szanuje Człowieka, a za brata uważa każdego innego skauta, ma przyjaciół na całym świecie.
6. Wędrownik chroni życie w każdej jego postaci, jest przyjacielem zwierząt i obrońcą przyrody.
7. Wędrownik jest pogodny, ma silną wolę, nie zniechęca się, z uśmiechem pokonuje trudności.
8. Wędrownik wymaga od siebie więcej niż od innych, stale pracuje nad sobą eliminując wady i
9. rozwijając zalety charakteru.
10. Wędrownik stale poszerza i doskonali swoją wiedzę i umiejętności, wszystko co robi, wykonuje najlepiej jak potrafi.
11. Wędrownik jest wolny od nałogów pętających ducha i ciało, dba o własne zdrowie i sprawność.

Wędrownictwo w naszym szczepie

Obecnie w naszym szczepie działa drużyna wędrownicza, którą prowadzi dh Aleksandra Borkowska. Wcześniej w naszym środowisku działała 3113 PGDW „Dzieci Swaroga”.