Wędrownictwo jest osobnym pionem, przeznaczonym dla osób w wieku 16-21 lat. Każdy w tym wieku powinien działać w swojej grupie wędrowniczej. Pion ten cechuje się inną metodyką, a jak sama nazwa wskazuje wędrownik powinien być osobą aktywną i gotową do działania.
Dewiza wędrownicza:
Wyjdź w świat, zobacz, pomyśl – pomóż, czyli działaj.
Krótko o historii
Na początku wieku XX w latach 30. zauważono, że młodzież w wieku 15-16 lat występuje z harcerstwa, gdyż stawało się ono w tym wieku nie atrakcyjne. Problem zauważono na X Konferencji Instruktorek w Buczu w sierpniu 1931 roku. Postanowiono przeprowadzić zbiórki z ludźmi w wieku licealnym „na wyczucie”. Zebrane doświadczenia wykorzystano na następnym zjeździe instruktorek w 1934 roku. Wtedy to ustanowiono stopień wędrownik/wędrowniczka. Później uchwalono odznakę wędrowniczą, była to trójlistna metalowa koniczyna, która na bocznych listkach miała litery OH, noszono ją na krajce. Symbol wędrowników w owym czasie było ognisko wędrownicze podobne do znanego nam dzisiaj z naramiennika wędrowniczego. Zaczęto tworzyć wędrownicze obozy, drużyny. Cała sytuacja z tym pionem zaczęła nabierać barw. Podczas wojny wędrownicy podobnie jak inni harcerze walczyli z okupantem, działali w podziemiach. Po wojnie wędrownictwo odrodziło się wraz z harcestwem na naszych ziemiach.
Symbolika
Ognisko jest symbolem ciepła, bliskości, więzi, domu, rodziny, wiedzy, energii.
Watra na zielonym tle lewego naramiennika to symbol świadomej życiowej wędrówki po zagadnieniach i tematach z zakresu wszelakich dziedzin ludzkiej aktywności. Wędrówki po własnej miejscowości, regionie, Polsce, Europie i świecie. Trzy płomienie oznaczają dążenie ku doskonałości, a brązowe polana sposób działania wędrowników/ elementy wędrowniczej pracy. Zielone tło naramiennika przypomina, że to wszystko odbywa się na tle harcerskiego życia.
Płomienie – symbol dążenia ku doskonałości (od najmniejszego do największego płomyka)
- siła ciała – dbałość o zdrowie i tężyznę fizyczną
- siła rozumu – dążenie do wiedzy i rozwijanie swojego intelektu
- siła ducha – kształtowanie charakteru, dążenia do prawdy i Boga
Polana ogniska – ułożone w gwiazdę tradycyjnym skautowym sposobem na długotrwałe palenie oznaczają zasady-elementy wędrowniczej pracy
- służba
- szukanie swojego miejsca w społeczeństwie
- praca nad sobą
Kodeks wędrowniczy
- Wędrownik jest zawsze gotów pełnić służbę w dobrej sprawie, nie opuści nikogo w potrzebie, chętniej daje niż bierze.
- Wędrownik jest odważny i sprawiedliwy, mówi prawdę, wiernie dotrzymuje danego słowa, sumiennie spełnia swoje obowiązki.
- Wędrownik daje dobry przykład innym.
- Wędrownik kocha swoich najbliższych, z miłością buduje swój rodzinny dom, uczciwą pracą zarabia na jego utrzymanie.
- Wędrownik w każdym szanuje Człowieka, a za brata uważa każdego innego skauta, ma przyjaciół na całym świecie.
- Wędrownik chroni życie w każdej jego postaci, jest przyjacielem zwierząt i obrońcą przyrody.
- Wędrownik jest pogodny, ma silną wolę, nie zniechęca się, z uśmiechem pokonuje trudności.
- Wędrownik wymaga od siebie więcej niż od innych, stale pracuje nad sobą eliminując wady i
- rozwijając zalety charakteru.
- Wędrownik stale poszerza i doskonali swoją wiedzę i umiejętności, wszystko co robi, wykonuje najlepiej jak potrafi.
- Wędrownik jest wolny od nałogów pętających ducha i ciało, dba o własne zdrowie i sprawność.
Wędrownictwo w naszym szczepie
Obecnie w naszym szczepie działa drużyna wędrownicza, którą prowadzi dh Aleksandra Borkowska. Wcześniej w naszym środowisku działała 3113 PGDW „Dzieci Swaroga”.